Inspiratiebronnen
De inspiratie voor mijn praktijk komt van grote voorbeelden uit de psychologie en filosofie.
Deze personen hebben geleid tot de inhoud van alle door mij vervaardigde trainingen en coachings.
Carl Rogers was een Amerikaanse psycholoog en psychotherapeut. Samen met Abraham Maslow wordt hij als grondlegger van de humanistische psychologie beschouwd.
Zijn 19 stellingen zijn steeds weer van toepassing in mijn trajecten.
Arnold Cornelis was cultuurfilosoof, kennistheoreticus en auteur. Zijn werk 'De maatschappij als leerproces' geeft handvatten voor mijn trainingen en coachings om deelnemers bewust te maken dat de individuele mens zowel als de maatschappij door een drietal fasen gaan waarin de logica van het gevoel zich steeds moet kunnen nestelen om zo niet te vervallen in een ontwikkelingsstagnatie.
Fritz Perls bedacht de gestalttherapie.
De bevordering van bewustzijn, ofwel het bewustzijn van alle aanwezige gevoelens en gedragingen, en het contact tussen het 'zelf' en haar omgeving, staan centraal in al mijn trajecten.
Robert Brian Dilts is een ontwikkelaar, schrijver, trainer en coach in Neurolinguïstisch Programmeren.
Zijn werk over neurolinguïstisch programmeren vindt zich terug de benadering van deelnemers in onze trajecten.
Carl Gustav Jung was een Zwitsers psychiater en psycholoog.
Het werk van Jung komt vooral terug in mijn trainingen en coachings waar het de onbewuste processen betreft.
Maria Montessori was een Italiaans arts en pedagoog. Zij stond aan de wieg van het Montessori-onderwijs dat zich kenmerkt door haar uitspraak:"Help mij het zelf te doen".
Montessori sprak over het "klepje" dat open gaat als iemand klaar is om kennis op te nemen. Zó werk ik ook met mijn deelnemers want pas als hun 'klepje' open gaat, kunnen zij leren.
Ruth Charlotte Cohn was een Duits psychotherapeute en pedagoge. Zij werd bekend als de architecte van de communicatiemethode "themagecentreerde interactie", vaak afgekort als TGI.
De TGI is een dankbaar communicatiemodel dat groepen heel mooi laat zien wat er gebeurt in de interactie.
De filosoof Arnold Cornelis (1934-1999) vertelt over ‘Vertraagde Tijd”